Σαν Παραμύθι...

Ο κυρ Βοριάς και οι θυγατέρες του

Τρεις θυγατέρες είχε ο βασιλιάς, ο κυρ Βοριάς. Κι ήτανε τόση η αγάπη του γι' αυτές που δεν τις άφηκε ποτέ, βήμα να σύρουν έξω από του παλατιού τη θύρα τη μεγάλη. Δύσκολη η αγάπη ετούτη για τις τρεις πανώριες κόρες. Πόνο εγεννούσε στην ψυχή των και λαχτάρα μεγάλη να δουν τον έξω κόσμο. Οσα και να 'τανε τα παρακάλια και τα κλάηματά τους, ο βασιλιάς την άδεια να βγουν οι θυγατέρες του στον κόσμο, δεν την έδινε.

Κι αυτές, μες στην απελπισιά τους, του φεγγαριού ξομολογήθηκαν μια νύχτα και βοήθεια ζήτηξαν. Θάμπωσαν τα ολόχρυσα του φεγγαριού τα μάτια, από την ομορφιά των τριώ των κοπελιέδω και είπε: "Νέφη γενείτε!"
 

Ολόχαρες, οι τρεις, αέρινες πια, θυγατέρες, γλίστρησαν μέσα απ' την κλειδωνιά της πόρτας της μεγάλης και στα ουράνια πέταξαν. Τρεις μέρες και τρεις νύχτες αρμένιζαν πάνω από πολιτείες και χωριά. Πολλά είδαν και θαύμασαν. Μα πιο πολύ τις μάγεψε η θάλασσα. Στάθηκαν πάνωθέ της και τις μορφές τους είδαν μέσα της να καθρεφτίζονται. Όχι σαν τρεις νεφέλες μα σα βασιλοπούλες λαμπερές.
Εκείνη τη στιγμή, όμως, ένιωσαν πως του γυρισμού η ώρα είχε 'ρθεί.
 

Με μιας στα δώματά τους γύρισαν και τον πατέρα τους το βασιλιά, βρήκαν στην κλίνη του να κείτεται θλιμμένος.
"Σχωράτε μου, κόρες μου ακριβές. Το άδικο που όρισα τις μέρες σας να κυβερνά, δεν το 'νιωσα ... Λεύτερες είστε, εδώ να μείνετε ή σ' άλλη γη σπίτι να κάμετε..."
Έτσι είπε ο κυρ Βοριάς κι έτσι έγινε. Λεύτερες οι πεντάμορφες, τον κόσμο όλο εφτά φορές γυρίσαν. Είδανε κι έμαθαν πολλά. Κάνανε και καλές παντρειές. Της δύσης, της ανατολής και του νοτιά οι πρίγκιπες, άξια στο πλευρό τους στάθηκαν. Και του κυρού τους η χαρά, άφταστη! Οι ομορφοθυγατέρες του κι οι τρεις, απ' τσι τρανούς τσι νιους ζητήξαν, του κύρη τους το κάστρο, δικό τους σπιτικό να κάμουν. Κι αυτοί ομόγνωμα κι οι τρεις, συμφώνησαν. Πώς τ' ουρανού χατίρι να χαλάσουν;
 

Χαρούμενες και γελαστές, οι κόρες, τις μέρες τους περνούσαν. Και πράγμα απίστευτο, τίποτα από τα ταξίδια τους στον κόσμο δεν ενοσταλγούσαν, παρά μονάχα ένα. Τη θάλασσα και τη στιγμή που πάνωθέ της στάθηκαν, τρεις όμορφες, ολόφωτες νεφέλες και μέσα της την όψη τους και την ψυχή τους, είδαν...